آنقدر زجر کشیدم ز جهان   سیر شدم
صورتم گر چه جوان است ولی پیر شدم
در جوانی  ناله  کردم  کسی  یادم نکرد
در قفس جان  دادم  و صیاد  آزادم  نکرد  

 گریه نکن عزیز بی گناه من منو ببخش بگذر از اشتباه من  

  گناهمو بذار به پای سرنوشت به پای اون که قصه ی ما رو نوشت

  نمیتونم این دلو سر براه کنم ازم نخواه باز تو چشات نگاه کنم

  منو ببخش گناه عشق گردن من منو ببخش حرف گذشته رو نزن

  مرگه برام گریه ی بی صدای تو گریه نکن فدای گریه های تو

  سخته برام اما باید از تو گذشت باید برم اینجوری بوده سرگذشت

  منو ببین ? ببین که گرمه رفتنم گریه نکن این من واقعی ? منم

   باید برم فرصت موندن ندارم منو ببخش ? ببخش که تنهات میذارم